ประกาศเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2553 ว่า “กฎหมายหมิ่นประมาททางอาญาถือเป็นการแทรกแซงอย่างร้ายแรงต่อเสรีภาพในการแสดงออกและขัดขวางบทบาทของสื่อในฐานะสุนัขเฝ้าบ้าน ป้องกันไม่ให้ นักข่าวและผู้ประกอบวิชาชีพสื่อจากการประกอบวิชาชีพโดยไม่เกรงกลัวและสุจริต” มติดังกล่าวจึง “เรียกร้องให้รัฐภาคียกเลิกกฎหมายหมิ่นประมาททางอาญาหรือกฎหมายดูหมิ่นซึ่งขัดขวางเสรีภาพในการพูด และให้ปฏิบัติตามบทบัญญัติของเสรีภาพในการแสดงออกที่ระบุไว้ในกฎบัตรแอฟริกา…”
นอกเหนือจากข้างต้น
แถลงการณ์ร่วมของผู้เสนอรายงานเสรีภาพในการแสดงออกทั่วโลกยังประกาศด้วยว่า “การหมิ่นประมาททางอาญาไม่ใช่การจำกัดเสรีภาพในการแสดงออกอย่างสมเหตุสมผล กฎหมายหมิ่นประมาททางอาญาทั้งหมดควรถูกยกเลิกและแทนที่ด้วยกฎหมายหมิ่นประมาททางแพ่งที่เหมาะสมตามความจำเป็น”
นักการเมืองและประชาชนเคยใช้เวลาสักครู่เพื่อตรวจสอบว่าเหตุใดทั่วโลกจึงเรียกร้องการป้องกันและความปลอดภัยของนักข่าวอย่างสม่ำเสมอ นักข่าวและผู้ที่ทำงานด้านสื่อสารมวลชนคือตัวแทนผลประโยชน์สาธารณะที่ดีที่สุด
กล่าวอีกนัยหนึ่ง นักข่าวทำหน้าที่ในนามของชุมชน สังคม และแม้แต่รัฐบาล ไม่ว่าพวกเขาจะรู้สึกไม่พอใจหรือรู้สึกสบายใจจากการทำงานของพวกเขาก็ตาม นักข่าวเป็นรากฐานของการพัฒนาประชาธิปไตยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้โดยไม่คำนึงถึงความวิตกกังวล วารสารศาสตร์อยู่ที่นี่ ความรับผิดชอบอยู่ที่เราต้องทำให้ดีขึ้น
จำเป็นต้องระบุไว้ที่นี่ว่าการยกเลิกการหมิ่นประมาททางอาญาจะไม่เพียงเป็นประโยชน์ต่อสื่อเท่านั้น แต่ยังรวมถึงนักเคลื่อนไหวทางการเมืองและภาคประชาสังคมด้วย มันเป็นประโยชน์ต่ออัยการของสื่อ มันเป็นประโยชน์แม้กระทั่งผู้ที่ร่างกฎหมายและคนอื่นๆ ในสังคมที่อาจจะกังวลเกี่ยวกับการ “ให้สื่อมีเสรีภาพมากขึ้น
” ฉันกล้าพูดได้ว่ามันเป็นประโยชน์ต่อผู้ตัดสินด้วย การยกเลิกการหมิ่นประมาททางอาญาจะเสริมสร้างและรับประกันสิทธิของประชาชนต่อเสรีภาพในการรับรู้ข่าวสารภายใต้รัฐธรรมนูญของประเทศไลบีเรีย การปฏิรูปนี้อยู่ในความสนใจทางการเมืองของรัฐบาลปัจจุบันและรัฐบาลไลบีเรียในอนาคตทั้งหมด
MOH WHO ร่วมมือเปิดตัวแคมเปญ
ผู้บริจาคโลหิตนี่เป็นเรื่องที่น่าสมเพชมากกว่า และเรากำลังขอให้โลกยืนหยัดและช่วยเราสนับสนุนการมีส่วนร่วมทางการเมืองอย่างเต็มที่ของผู้หญิงในทุกภาคส่วนที่สำคัญและในกระบวนการตัดสินใจครั้งใหญ่
สถานการณ์ในสภาล่างไลบีเรีย (สภาผู้แทนราษฎร) ไม่แตกต่างกันมากนัก ที่นี่ มีสมาชิกทั้งหมดเจ็ดสิบสามคน เรามีผู้หญิงไม่ถึงสิบคน กฎหมายเพื่อประโยชน์ของผู้หญิงจะผ่านไปได้อย่างไร ในเมื่อผู้ชายส่วนใหญ่ไม่เห็นคุณค่าสภาพของผู้หญิงอย่างเต็มที่ และอาจไม่ได้ช่วยให้เผชิญกับการล่วงละเมิดและการทำร้ายที่เด็กผู้หญิงอายุต่ำกว่าเกณฑ์ประสบ มีความสงสัยว่าผู้ชายเหล่านี้บางคนอาจมีตู้เสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยเลือดที่พวกเขาไม่ต้องการเปิดดังนั้นฉันจึงพูดอย่างเต็มเสียงว่าโลกนี้ต้องการความช่วยเหลือจากเรา มีความจำเป็นที่โลกเห็นว่าจำเป็นต้องส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้หญิง
ใช่ องค์กรพัฒนาเอกชนของเรากำลังทำได้ดี แต่กฎหมายเหล่านั้นที่ควบคุมรัฐควรทำโดยทุกคน โดยให้ผู้หญิงมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่เมื่อเร็ว ๆ นี้ การปล่อยตัวจากคฤหาสน์ผู้บริหารอ้างว่าประธานาธิบดีเซอร์ลีฟ “ปฏิเสธ” กระบวนการถอดถอน และระบุว่าการเคลื่อนไหวดังกล่าวเป็นการละเมิดมาตรา 73 ของรัฐธรรมนูญอย่างชัดเจน ในขณะที่เธอสมัครรับร่างรัฐธรรมนูญเพื่อรับการสนับสนุน ด้วยจิตวิญญาณของลัทธิประโยชน์นิยมหรือผลสืบเนื่อง เธอเรียกร้องให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรละทิ้งแนวทางปฏิบัตินี้ “เพื่อสันติภาพและเสถียรภาพในไลบีเรีย” จากนั้นเธอได้ประกาศอย่างเด็ดขาดว่า “ฝ่ายบริหารของรัฐบาลจะไม่สนับสนุนการกระทำใด ๆ ที่มีแนวโน้มที่จะบ่อนทำลายรัฐธรรมนูญและทำให้ผลประโยชน์ที่ประเทศนี้ได้รับกลับมา”
ในความเห็นของฉัน ประธานาธิบดีดูเหมือนจะพูดว่า “…ตามมาตรา 73 คุณผิด แต่ถ้ามีโอกาส ภายหลังมีการตีความเป็นอย่างอื่น และคุณพิสูจน์ว่าฉันผิด และได้รับอนุญาตและสนับสนุนในการดำเนินการฟ้องร้องสำหรับ เพื่อความสงบสุข โปรดอย่าทำ” คำพูดที่รุนแรงซึ่งแฝงไปด้วยตรรกะเหล่านี้เพียงพอที่จะเป็นกระบอกเสียงของชาติและบรรเทาสถานการณ์ได้ น่าเสียดายที่รองประธานาธิบดีโจเซฟ โบไคมีมุมมองที่คลุมเครือแตกต่างออกไป
แนะนำ ufaslot888g
